In the recruitment process, manually selecting suitable candidates from curriculum vitae (CVs) for a job description (JD) is both time-consuming and expensive. Traditional keyword-based methods struggle to capture skill semantics, prompting the development of more advanced JD-CV matching systems. This paper aims to investigate and construct an ontology-based skills recommendation system, with objectives including creating a skills ontology and developing skills matching methods for JD-CV pairs. The objective of our approach is to enhance the accuracy and contextual relevance of recommendations (...) by utilizing the proposed score. The proposed skills ontology and skills matching strategies are applied to a real dataset in Vietnam. The results of our study can automatically recommend a list of CVs for a given JD. Furthermore, the findings indicate that our proposed model surpasses comparative approaches by a margin of at least 1% to 5%. Overall, the study demonstrates the potential of utilizing ontology-based approaches to offer a practical solution for enhancing hiring practices. (shrink)

TCCS - Việt Nam đang đứng trước ngưỡng cửa thập niên thứ hai, thế kỷ XXI. Tuy vậy, mốc thời gian không quan trọng bằng những đổi thay chóng mặt của quá trình quốc tế hóa đời sống kinh tế, và những biến đổi sâu sắc nó sẽ mang lại. Quá trình ấy, ngay bây giờ, lại được phóng đại qua lăng kính của những biến động toàn cầu do khủng hoảng kinh tế - tài chính 2007 - 2009, điều (...) có thể dẫn tới những biến đổi lớn về cấu trúc kinh tế nhân loại, cũng như diễn tiến địa - chính trị khắp nơi trên thế giới. (shrink)

Objectives: The official implementation of clinical pharmacy in Vietnam has arrived relatively late, resulting in various stressors. This study aims to evaluate job stress level and suggest viable solutions.Methods: A cross-sectional study was conducted on clinical pharmacists in 128 hospitals in Ho Chi Minh City. Job stress questions were derived from the Healthcare Profession Stress Inventory.Results: A total of 197 CPs participated, giving a response rate of 82.4%. Participants were found to have moderate job stress with an overall mean stress (...) score of 1.5 and stress rate of 52.8%. The sample size was statistically adequate and the HPSI was valid and reliable. Patient care responsibility was the main stressor, especially in public hospitals, followed by job conflicts. Lack of experience, low income, and inability to participate in clinical ward rounds caused significant stress to CPs regarding job recognition and job uncertainty. More practice-oriented training programs in bachelor curricula and clinical practice should be applied to help CPs gain more experience, self-confidence, and diminish job stress.Conclusion: CPs in HCMC have moderate stress. More practice-oriented training programs should be prioritized to lessen stress for CPs. (shrink)

How do we theorize the Chinese state, a state both transforming itself rapidly through economic rationalism and yet standing firmly through governmental authoritarianism? Where and how is the figure of the middle class situated in this Chinese state? How does a critical understanding of the Chinese situation offer insights into problems of risks associated with the middle class in the current global economic crisis/recession? To address these questions, I look at both the politics of the Chinese state and its transformative (...) relations to the people, the subject of the Chinese nation. More specifically, I examine the evolving relationship between the…. (shrink)

In this article, the author attempts to explain, the occurrence of Husserl and Heidegger's phenomenological interpretation of phenomenology there is a fundamental similarity. I have taken the approach is to analyze the phenomenology of Husserl and Heidegger's interpretation of the occurrence of the phenomenon of learning among the "place" concept. The author describes the place as a transcendental phenomenology of Husserl's main themes occur, and occur as the body phenomenology of Heidegger's interpretation of the main issues between the two fundamentally (...) identical. As between the two identical, Husserl's transcendental subjectivity as the transcendental place of the load are, in Heidegger's place as a body load there who have basically similar. Furthermore, Husserl and Heidegger on the concept of the world the concept of the transcendental field, as well as Husserl's "consciousness of the world and the occurrence of the construct" and Heidegger's "understanding and interpretation", a fundamentally similar. In this paper, I will attempt to show that there is a fundamental similarity between Husserl's genetic phenomenology and Heidegger's hermeneutic phenomenology. I will do this by analyzing the concept of "genesis" in Husserl's genetic phenomenology and also in Heidegger's hermeneutic phenomenology. I will show that there is a fundamental similarity between the transcendental genesis as the main topic of Husserl's genetic phenomenology and the ontological genesis as the main topic of Heidegger's hermeneutic phenomenology. Due to the similarity between them, there is a fundamental similarity between Husserl's transcendental subjectivity as the bearer of the transcendental genesis and Heidegger's Dasein as the bearer of the ontological genesis. Moreover, there is a fundamental similarity Husserl's concept of the world and Heidegger's concept of the a priori field, between "world consciousness and genetic constitution" in Husserl and "understanding and interpretation "in Heidegger. (shrink)

In this paper, I will examine the possibility of first philosophy from a phenomenological point of view. I will do this by assessing Levinas’s criticism of Husserl’s conception of first philosophy. In Sect. 1, I will delineate Husserl’s conception of first philosophy. In Sect. 2, I will introduce Levinas’s conception of ethics as first philosophy and sketch out his criticism of Husserl’s conception of first philosophy. In Sect. 3, I will assess Levinas’s criticism of Husserl’s conception and show that from (...) a phenomenological point of view, it is possible to develop first philosophy only in a relative sense and not in an absolute sense. The possibility of first philosophy in a relative sense implies that both Husserl’s and Levinas’s conceptions of first philosophy have some limitations and should be revised, since in a certain way, they are each conceived from an absolute point of view. In Sect. 4, I will show that the conception of first philosophy in a relative sense is a phenomenological one and sketch out some basic features of first philosophy in a relative sense. (shrink)

This paper describes how bilingual colleagues living in Hong Kong make small talk in instant messaging to achieve various business-oriented goals and construct multiple identities in the discursive process. Guided by James Paul Gee’s revised framework of discourse analysis, the analyses evidenced that, overall, colleagues use small talk in instant messages to maintain minimal ties with distant partners, fill in silence during computer work, affect informal decision-making at work, and to diffuse useful surrounding information into business talk. These instances interplay (...) with different affordances provided by the gadgets in the instant messenger interfaces. Such creative usage, together with the perceived nature of online interaction and instant messaging, results in multiple and turbulent identities circulating in the broader context of workplace discourse. The article concludes by arguing that computer-mediated communication has offered participants an emerging modus of interacting socially, beyond the physical and psychological constraints of time and space. (shrink)

The purpose of this study was to investigate the relationship between organizational ethical context and the individual ethical decision-making process. In addition, a new statistical approach combining cluster and discriminant analyses was developed to overcome violations of regression assumptions, which are commonly not identified and/or ignored in behavioral and psychological research. Using regressions and this new alternative method, the findings indicated that ethical context does indeed influence the various components of ethical reasoning. However, social desirability was the strongest predictor of (...) ethical decision making, which raises new concerns about how this bias can confound business ethics research. Finally, the findings showed that the alternative method provided more useful and interpretive results, indicating that it has the capacity to influence future empirical work in the field of business ethics, particularly when dealing with data that do not satisfy regression assumptions. The implications and limitations of the study are discussed, and several noteworthy suggestions for future research are provided. (shrink)

BackgroundThe research shows a growing trend in using an electronic platform to supplement or replace traditional paper-based informed consent processes. Instead of the traditionally written informed consent document, electronic informed consent may be used to assess the research subject’s comprehension of the information presented. By doing so, respect for persons as one of the research ethical principles can be upheld. Furthermore, these electronic methods may reduce potential airborne infection exposures, particularly during the pandemic, thereby adhering to the beneficence and nonmaleficence (...) principle. This scoping review aims to identify the ethics related criteria that have been included in electronic informed consent processes and to synthesize and map these criteria to research ethics principles, in order to identify the gaps, if any, in current electronic informed consent processes.MethodsThe search was performed based on internet search and three main databases: PubMed, SCOPUS and EBSCO. PRISMA Extension for Scoping Reviews : Checklist and Explanation guideline was used to report this work.ResultsOf 34 studies that met the inclusion criteria, 242 essential original constructs were collated, and 7 concepts were derived. Digital content showed the highest percentage of collated original constructs followed by accessibility, comprehension engagement, autonomy, confidentiality, language, and parental consent. Twenty-five new items were synthesized for eConsent criteria which may provide guidance for ethical review of research involving eConsent.ConclusionThe current study adds significant value to the corpus of knowledge in research ethics by providing ethical criteria on electronic informed consent based on evidence-based data. The new synthesized items in the criteria can be readily used as an initial guide by the IRB/rec members during a review process on electronic informed consent and useful to the future preparation of a checklist. (shrink)

IntroductionDuring the COVID-19 outbreak, many citizens were asked to stay at home in self-quarantine, which can pose a significant challenge with respect to remaining physically active and maintaining mental health. This study aimed to evaluate the prevalence of inadequate physical activity, anxiety, and depression and to explore the relationship of physical activity with anxiety and depression symptoms among Chinese college students during quarantine.MethodUsing a web-based cross-sectional survey, we collected data from 1,396 Chinese college students. Anxiety and depression were assessed with (...) the Self-Rating Anxiety Scale and the Self-Rating Depression Scale, respectively. The data on physical activity were collected by types of physical activity and the International Physical Activity Questionnaire.ResultsDuring the COVID-19 outbreak, about 52.3% of Chinese college students had inadequate physical activity. The rates of anxiety and depression symptoms were 31.0 and 41.8%, respectively. A high level of physical activity was significantly closely associated with low anxiety, while a moderate, or high level of physical activity was significantly closely associated with reduced depression after adjusting confounding demographic factors. Moreover, specific types of physical activity, such as stretching and resistance training, were negatively correlated with both anxiety and depression; doing household chores was negatively correlated with depression.ConclusionOur findings highlight specific levels and types of home-based physical activities that need to be taken into consideration to protect the mental health of college students during the COVID-19 epidemic. (shrink)

This paper applies a proposed modified stochastic fractal search algorithm (MSFS) for dealing with all constraints of optimal reactive power dispatch (ORPD) and finding optimal solutions for three different cases including power loss optimization, voltage deviation optimization, and L-index optimization. The proposed MSFS method is newly constructed in the paper by modifying three new solution update mechanisms on standard stochastic fractal search algorithm (SSFS). The first modification is to keep only one formula and abandon one formula in the diffusion process (...) while the second modification and the third modification are used in the first update and the second update. In two updates of SSFS, solutions with low quality are updated with high probability while other solutions with high quality do not get chances to be updated. This manner results in the fact that some promising solutions around the high quality solutions can be missed. In order to tackle this restriction, the second modification of MSFS is to newly update the worst solutions in the first update and the best solutions in the second update. In the third modification, all existing formulas of SSFS in the two updates are abandoned and the same new proposed technique is used for updating such solutions in two updates. Compared to SSFS, the three modifications can bring advantages to MSFS such as using smaller number of produced solutions per iteration, spending shorter execution time, finding better optimal solutions, and owning more stable search ability. Furthermore, the proposed method also sees its effectiveness and robustness over SSFS by testing on IEEE 30-bus system and IEEE 118-bus system with three different single objectives for each system. The proposed method can find less minimum, average, and maximum for all the cases in addition to faster search speed. Besides, the proposed method is also compared to other methods such as PSO-based method group, GA-based method group, DE-based method group, and other recent methods. Result comparisons also indicate that the proposed method can be more efficient than almost all these methods with respect to less minimum and smaller values of control parameters. As a result, evaluation of the performance of the proposed method is that it should be used for seeking solutions of ORPD problem. (shrink)

Professionals transitioning into a workplace face the challenge of socializing into their new working communities. One important factor in this process is humor. We present a case study of how a newcomer transitioning towards integral status interacts with the use of humor in her new workplace. Using the Communities of Practice framework, we examine workplace discourse collected from a new recruit, Emma, and her colleagues in a Hong Kong firm. The analysis portrays a picture of how humor is a critical (...) element as Emma negotiates relationships with other colleagues and works towards her assigned tasks. Findings suggest that humor can be an indicator to newcomers of appropriate or inappropriate behavior. Humor can be used for newcomers’ integration into the workplace; humor can be used by integral members to mold newcomers into the normative ways of doing things. We argue that humor may be used as a regulating and coping mechanism in workplace socialization. (shrink)

Cảm xúc là yếu tố cơ bản thúc đẩy con người đưa ra quyết định và xử lý thông tin. Sợ hãi là một trong những cảm xúc phổ biến nhất ảnh hưởng đến hành vi của nhà đầu tư cá nhân trên thị trường chứng khoán. Mặc dù nhiều nghiên cứu đã được thực hiện để khám phá tác động của nỗi sợ hãi đối với hiệu quả đầu tư và hành vi giao dịch của nhà đầu tư cá (...) nhân, nhưng vẫn còn rất ít thông tin về các yếu tố ảnh hưởng đến nỗi sợ hãi của nhà đầu tư cá nhân trong thời kỳ thị trường sụt giảm (hoặc những giai đoạn cực kỳ biến động). Vì thế, nghiên cứu này được thực hiện để tìm hiểu liệu các nguồn thông tin ảnh hưởng đến quyết định đầu tư của nhà đầu tư có ảnh hưởng đến sự sợ hãi của họ khi khủng hoảng xảy ra hay không. Nghiên cứu đã sử dụng phương pháp phân tích Bayesian Mindsponge Framework (BMF) trên bộ dữ liệu từ 1526 nhà đầu tư Trung Quốc và Việt Nam. Kết quả nghiên cứu chỉ ra rằng các nhà đầu tư tiếp cận các loại thông tin khác nhau khi đưa ra quyết định đầu tư sẽ ảnh hưởng đến tần suất phản ứng sợ hãi khác nhau. Cụ thể, các nhà đầu tư tham khảo thông tin từ chuyên gia hoặc tự phân tích khi đưa ra quyết định đầu tư ít bị đóng băng (biểu hiện của tâm lý sợ hãi) hơn trong thời kỳ thị trường sụt giảm. Ngược lại, những người đưa ra quyết định đầu tư dựa trên thông tin từ người quen hay bạn bè và trực giác sẽ bị đóng băng thường xuyên hơn. Kết quả nghiên cứu này giúp gợi ý nhà đầu tư cá nhân nên trang bị cho mình các kiến thức về tài chính cũng như tham khảo các ý kiến chuyên gia trên thị trường, hoặc những nguồn thông tin đáng tin cậy, khi đưa ra quyết định đầu tư. Bên cạnh đó, cơ quan quản lý thị trường cần có hoạt động phổ cập kiến thức về thị trường chứng khoán, hạn chế ảnh hưởng của các kênh thông tin không chính thống, và khuyến khích nhà đầu tư ít kinh nghiệm mua chứng chỉ quỹ của các quỹ đầu tư. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Art as a Political Act:Expression of Cultural Identity, Self-Identity, and Gender by Suk Nam Yun and Yong Soon MinHwa Young Choi Caruso (bio)IntroductionA number of artists of color, including Asian American women, are creating art from the basis of their lived experiences. Within minority groups searching for their cultural identity, establishing self-identity is an important process. For various psychological and sociological reasons, artists seem inspired to seek deeper meaning (...) and a broader participation in cultural work.1 Asian American women artists, in particular, are currently making art as a means of exploring self-identity, cultural identity, and gender issues. Korean/Korean American minority women artists are creating art as a reaction to their cultural upbringing, which questions issues of identity, gender, ethnicity, politics, cultural, and socioeconomic status. These contemporary artists are breaking away from traditional cultural expectations and overcoming social barriers as artists, women, and Koreans/Korean Americans. With the growing public awareness of women's consciousness and sense of self as women in Korea and as an ethnic minority in America, these artists are redefining their identity. Despite the traditional patriarchal Confucian hierarchy; lack of social, institutional, and political support; and stereotypic gender, cultural, and socioeconomic status expectations for women, a few have stepped out of their traditional roles as women and have become successful artists in Korea and America.The artworks of these artists are worthy of investigation because they appear to be a culturally, socially, and politically motivated artistic expression of the complex multifaceted Korean/Korean American life experiences as women and as Korean immigrant members of a cultural (ethnic) minority in American society. Therefore, two main research questions can be posed: [End Page 71]• Given that art can be constructed out of layers of different experiences and influences, to what extent do the dimensions of cultural identity, self-identity, and gender interweave and contribute to the function of art as a political act for Korean/Korean American women artists?• How do Korean/Korean American cultural, social, and female experiences influence the artistic expression of Korean/Korean American women artists?In order to answer these questions, I selected case study methodology2 and adapted elements of interpretive biography,3 and narrative approaches as developed by Wallace and Gruber.4 According to Denzin,5 interpretive biography involves the collection and analysis of personal experiences, life documents, stories, accounts, and narratives that describe turning-point moments in individuals' lives. Denzin argues that personal experiences and personal stories are derived from a larger cultural, ideological, and historical context. The intent of the biographical project is to problematize the social, economic, cultural, structural, and historical forces that shape, distort, and otherwise alter lived experiences.By using narrative case study methods, I explore elements of self-identity formation, cultural identity, gender issues, personal thoughts, artistic expression, meaning of artworks, professional achievement, and life circumstances. I examine each participant's life in the Korean and American historical, cultural, social, and political environments. I interpret participants' outer lives (what they do) and inner lives (feelings, thoughts, inner self) to capture their deep, profound life experiences. I examine salient themes of their art expression and how the role of art and artistic activity is a part of political, cultural, social, and feminist activism. I further investigate their professional activities in order to identify the multiple roles that contribute to personal and professional identity formation.For the purpose of this study, I selected the contemporary Korean woman artist Suk Nam Yun and the contemporary Korean American woman artist Yong Soon Min as primary participants. These two women artists, despite many social and cultural barriers, chose to become artists; feminists; and social, cultural, and political activists; in addition to fulfilling traditional Korean family and domestic roles. Yun and Min are regarded as the leading contemporary Korean/Korean American women artists whose artworks deal with issues of cultural, social, feminist, political, and hybrid identity and art as political activism.Lippard acknowledges that visual images play an increasingly important role in society.6 Art that connects everyday experience with social critique and creative expression becomes a vital means of reflecting upon the nature of society and social existence.7 Artworks can function as... (shrink)

Background Visual atypicalities in autism spectrum disorder (ASD) are a well documented phenomenon, beginning as early as 2–6 months of age and manifesting in a significantly decreased attention to the eyes, direct gaze and socially salient information. Early emerging neurobiological deficits in perceiving social stimuli as rewarding or its active avoidance due to the anxiety it entails have been widely purported as potential reasons for this atypicality. Parallel research evidence also points to the significant benefits of animal presence for reducing (...) social anxiety and enhancing social interaction in children with autism. While atypicality in social attention in ASD has been widely substantiated, whether this atypicality persists equally across species types or is confined to humans has not been a key focus of research insofar. Methods We attempted a comprehensive examination of the differences in visual attention to static images of human and animal faces (40 images; 20 human faces and 20 animal faces) among children with ASD using an eye tracking paradigm. 44 children (ASD n = 21; TD n = 23) participated in the study (10,362 valid observations) across five regions of interest (left eye, right eye, eye region, face and screen). Results Results obtained revealed significantly greater social attention across human and animal stimuli in typical controls when compared to children with ASD. However in children with ASD, a significantly greater attention allocation was seen to animal faces and eye region and lesser attention to the animal mouth when compared to human faces, indicative of a clear attentional preference to socially salient regions of animal stimuli. The positive attentional bias toward animals was also seen in terms of a significantly greater visual attention to direct gaze in animal images. Conclusion Our results suggest the possibility that atypicalities in social attention in ASD may not be uniform across species. It adds to the current neural and biomarker evidence base of the potentially greater social reward processing and lesser social anxiety underlying animal stimuli as compared to human stimuli in children with ASD. (shrink)

New energy vehicle is an innovative means of transportation, and its development has been widely concerned all over the world. However, few studies investigate the purchase intention of new energy vehicles from the perspective of combining altruism and cultural factors. Based on the extended norm activation model, this study explores the influencing factors of NEVs’ purchasing intention and the moderating effects of “mianzi” and green peer influence. According to 302 valid questionnaires, the results indicated that the extended NAM model is (...) useful in predicting consumer purchasing behavior with an improved explanatory power in purchase intentions of NEVs from 15 to 26%. The awareness of consequences, the ascription of responsibility, and green self-identity have a positive impact on the personal norm. Personal norm and green self-identity are positively associated with purchase intention. “Mianzi” and green peer influence positively moderate the relationship between green self-identity and intention to purchase. The findings give new insights into the impact of cultural factors on purchasing NEVs and profound suggestions for policymakers and enterprises to promote the development of NEVs. (shrink)

Inspiracją do napisania niniejszego artykułu były rozdziały V–VII książki Ryszarda Kleszcza Logika, metafilozofia, wszechmoc. Siedem studiów filozoficznych (2021), dotyczące tej części metafizyki, którą w terminologii scholastycznejokreślano jako filozofię Boga, a obecnie umiejscawia się ją w obrębie teologii filozoficznej lub filozofii religii. Koncentruję się na trzech pytaniach: 1) jak odróżnić badania w zakresie filozofii religii od badań w naukach o religii; 2) czy typowe dla znacznej liczby filozofów religii ograniczanie badań do monoteizmu w największych religiach świata, a w kwestiach bardziej szczegółowych (...) do chrześcijaństwa, można przekonująco uzasadnić bez ujawniania ich własnych przekonań w sprawie religii; 3) czy klasyczny teizm stanowi właściwą artykulację chrześcijańskiego znaczenia słowa „Bóg”. W odpowiedzi na pierwsze pytanie twierdzę, że filozofem religii jest ten, kto bezpośrednio lub pośrednio zajmuje pozytywne lub negatywne stanowisko w sprawie kognitywnego charakteru, a zwłaszcza prawdziwości (Kleszcz wolałby powiedzieć: „uzasadnienia”) wierzeń czy doświadczeń religijnych. Na drugie pytanie, inaczej niż Kleszcz, odpowiadam negatywnie: ujawnienie przez filozofa własnego stosunku do religii nie niweczy ideału obiektywności, natomiast promuje uczciwość wobec czytelników i eliminuje pewien rodzaj teoretycznej hipokryzji spotykany u zwolenników filozofii uprawianej w sposób rzekomo neutralny względem własnych przekonań. Moja odpowiedź na trzecie pytanie jest także negatywna. Potrzebna jest nam dzisiaj mniej zachowawcza, odważniejsza w swoich roszczeniach filozofia religii niż ta proponowana przez Ryszarda Kleszcza — taka mianowicie, która naśladuje sposób uprawiania filozofii przez dawnych mistrzów, np. przez św. Tomasza z Akwinu, polegający na poszukiwaniu filozoficznych podstaw dla chrześcijaństwa, a nie taka, która uznaje wyniki ich ustaleń, np. w kwestii natury Boga, za zasadniczo ostateczne, a korygowalne jedynie w drobnych szczegółach. (shrink)

Hospital acquired infections (HAIs) are a major threat to patient safety. This paper addresses the following question: given what is known about the causes of and possible interventions on HAIs, to whom or what should the moral responsibility for preventing these infections be attributed? First, we show how generating robust evidence on the effectiveness of preventive hygiene measures is a complex endeavour and review the existing evidence on the causes of HAIs. Second, we demonstrate that the existing literature on the (...) ethical aspects of infection control has focused on responsibility at the individual-level. Thirdly, we argue that these accounts do not accommodate systemic factors relevant for HAI prevention. We show that the notion of collective responsibility is useful for making understandable how systemic factors, such as employment conditions in hospitals, are both causally and ethically relevant in infection control. (shrink)

Resumo: Após o reinado do Imperador Jiajing, da Dinastia Ming, à medida que o problema dos piratas japoneses se tornava cada vez mais grave, começaram a ser publicados livros dedicados ao estudo do Japão. Entre eles, os mais importantes são Uma Breve Pesquisa do Japão (Ri Ben Kao Lue), Uma Compilação de Mapas Japoneses (Ri Ben Tu Zuan), O Espelho do Japão (Ri Ben Yi Jian), Uma pesquisa do Japão (Ri Ben Kao), Um registro de Costumes Japoneses (Ri Ben Fen (...) Tu) Ji) e A Biografia de Piratas Japoneses em Qiantai (Qian Tai Wo Zhuan). Entre eles, O Espelho do Japão é um especial. Além disso, há também livros especiais para apresentar a situação geral do Japão, como A Coleção de Mapas Militares Costeiros (Chou Hai Tu Bian), Resistência aos Piratas Japoneses na Dinastia Ming (Huang Ming Yu Wo Lu), a Compilação de Defesa Costeira (Hai Fang Zuan Yao) e a Continuação da Categoria de Defesa Costeira nas Regiões Zhedong e Zhexi ( Liang Zhe Hai Fang Lei Kao Xu Bian). Como Zheng Shungong, autor do livro O Espelho do Japão, visitou o Japão duas vezes, muitos conteúdos do livro são baseados em sua própria experiência e conhecimento. Portanto, sua pesquisa sobre o Japão foi além da literatura semelhante da Dinastia Ming, em amplitude, profundidade e precisão. Além disso, o registro e as análises dos piratas japoneses no livro são de grande valor de pesquisa. Antes da publicação dos Anais do Japão (Ri Ben Tu Zhi), de Huang Zunxian, O Espelho do Japão era uma das monografias de mais alto nível sobre o Japão, na China antiga. (shrink)

Drogi dochodzenia do problemu tożsamości ludzkiej istoty są rozmaite. Również jego rozstrzygnięcia są mocno zróżnicowane – dzisiaj bodaj bardziej niż kiedykolwiek. Mimo komplikacji, jakie niosą ze sobą współczesne dynamiczne realia zżycia, nie rezygnujemy jednak z poszukiwań. Dalej wytrwale poszukujemy dobrej odpowiedzi na pytanie: „co to znaczy» byś sobą«?”. Dalej zaprzątają nas warunki konieczne zachowania osobowej tożsamości. Dalej próbujemy określić granice zmian, które jesteśmy w stanie tolerować bez ryzyka utraty tożsamości. Dalej nie jest nam obojętne, kim jesteśmy lub kim się stajemy. (...) W zamieszczonym niżej artykule, inspirowanym m.in. badaniami z zakresu współczesnych neuronauk, szkicuje pewna filozoficzna propozycje zmierzenia się z wyżej wymienionymi pytaniami - propozycje, która co prawda powstała przeszło 60 lat temu, lecz która zarazem nic zgoła nie straciła na aktualności. Przeciwnie, opracowana przez R. Ingardena filozoficzna strategia wydaje się obecnie wyjątkowo skuteczna. Także w odniesieniu do problematyki tożsamości, także w czasach wszechobecnego funkcjonalizmu. (shrink)

U četiri djela objavljena do 1562. godine, Frane Petrić tematizira vrlinu i sreću. Osnovna tema prvog Petrićeva djela, La città felice, jest postizanje sreće putem vrline. Ostala tri Petrićeva djela u kojima se tematizira vrlina ili sreća su Il Barignano. Dialogo dell’honore, Della historia diece dialoghi i Della retorica dieci dialoghi. U navedenim su djelima vrlina i sreća teme kojih se Petrić dotiče samo usput. U Barignanu, dijalogu o časti, tematizira se odnos vrline i časti. Deset dijaloga o povijesti donosi (...) nam kratku raspravu o ostvarenju sreće, kao podtemu raspravi o svrsi povijesti. U Deset dijaloga o retorici Petrić kratko raspravlja o povezanosti pohvale i vrline te o različitosti izvora vrline i dobra. Petrić je pisao kako mu je cilj slijediti božanskog Platona, međutim, u navedena četiri djela, barem što se tiče vrline i sreće, ostaje vjeran Aristotelu i njegovim učenjima iz Politike, Nikomahove etike i Retorike.In the four works published up to the year 1562, Frane Petrić discusses virtue and happiness. The basic theme of his first book, La città felice, is how to achieve happiness through virtue. The other three works in which Petrić deals with virtue and happiness are Barignano. Il Dialogo dell’honore, Della historia diece dialoghi and Della retorica dieci dialoghi. In these works, the issues of virtue and happiness are just collateral issues. In Barignano, dialogue of honor, Petrić discusses the relationship between virtue and honor. In della historia Petrić brings us a short discussion on the achievement of happiness, as a subtopic in the discussion about the purpose of history. In della retorica Petrić briefly discusses the connection between praise and virtues, as well as the diversity of sources of virtues and good. Petrić wrote that his goal is to follow the divine Plato; however, in these four works he is still loyal to Aristotle – at least regarding the issues of virtue and happiness – and his teachings from Politics, The Nicomachean Ethics and Rhetoric. (shrink)

Prema Epikurovoj epistemologiji svi su opažaji istiniti. Ta teza podrazumijeva da naša osjetila nikada ne griješe, te da nam opažaji uvijek daju točne izvještaje o vanjskom svijetu. Iako se na prvi pogled čini vrlo neuvjerljivom, podrobnija analiza Epikurovih tekstova pokazuje da je ona potkrijepljena zanimljivim argumentima. Pokazuje se da je jasna motivacija Epikura za obranu te teze leži u prihvaćanju radikalnog empirizma i težnji da izbjegne skeptičke opasnosti u koje je zapao Demokrit. Nadalje, opravdanje te teze leži u Epikurovu objašnjenju (...) samog opažajnog procesa, tj. u fizikalnom objašnjenju mehanizma opažanja, koje se uklapa u atomističku sliku svijeta. Opažajni proces pokazuje da su opažaji sirovi podaci koji ne mogu biti lažni, budući da su samo puke reakcije osjetilnog organa na vanjske podražaje, te kao takvi ne mogu biti neistiniti.According to Epicurean epistemology all perceptions are true. The thesis implies that our senses do not ever err and that perceptions give us always correct report of the external world. Although it seems very problematic and counterintuitive, careful investigation of the main sources shows us that Epicurus ’ claim for the truth of perceptions is not so hasty but supported with some serious arguments. Epicurus ’ main concern was to show that we can attain knowledge about the external world. In order to secure the possibility of knowledge Epicurus proposed to rely on perceptions as incorrigible foundation of our knowledge and argue that all perceptions are true. The defense of the thesis and explanation how can it be the case that all perceptions are true is provided by the theory of what happens in the process of perceiving a physical object. In this paper I try to show that his epistemological remarks on infallibility of the senses become more convincing and plausible if properly placed within Epicurus ’ general physical theory. His theory explains perceptions as a raw material which cannot be false since it is a mere response of a sense organ on the impact from the outside, namely from g*T8. Because g*T8 are true and secure reports of external objects, truthfulness of all perceptions is guaranteed. The truth of all perceptions simply follows from the mechanical explanation of the way they are produced, so the truthfulness of perceptions must be accepted on the basis of their origin. (shrink)

Dzisiejsza rzeczywistość społeczna dostarcza nam więcej powodów do zadziwienia i refleksji niż kiedykolwiek wcześniej. W zasadniczej mierze spowodowane jest to niespotykaną dotąd dynamiką przemian społecznych z jej globalnymi ekonomicznymi, politycznymi i ekologicznymi konsekwencjami. Kluczowe pytania wymuszane przez dynamikę społecznej transformacji dotyczą globalizacji, a w jej kontekście tożsamości narodowej, demokracji, wolności, środowiskowych i politycznych zagrożeń globalnych, kultury, wartości, czyli kwestii, które będą wytyczać obszar najistotniejszych problemów filozoficznych w nadchodzącym czasie. Najistotniejszych, albowiem wszystkich nas wprost dotykających, najbardziej odczuwalnych, najważniejszych dla „spójnego poczucia (...) bycia w świecie”. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na wzrastającą rangę zagadnień społecznych, a co za tym idzie - wskazanie na kwestie filozoficzne, które pojawiają się w ich kontekście. Wydaje się, że zmiany społeczne wymuszają refleksję nie tylko nad tym, co stricte społeczne, ale również nad tym, co bardziej ogólne. Wraz ze wzrastającą rangą zagadnień społecznych rośnie znaczenie pytań podstawowych. (shrink)

En este trabajo analizamos las relaciones de complementación en la lengua toba hablada en el este de la provincia de Formosa en estrecha correlación con construcciones seriales simétricas. Se trata de dos tipos de cláusulas complejas cercanas –argumentos compartidos, los dos o más verbos son finitos, no existe marca evidente de subordinación en términos sintácticos– por lo cual los límites entre ambas no resultan evidentes. Por este motivo, proponemos un abordaje de tipo funcional de la subordinación. En línea con la (...) propuesta de Cristófaro, entendemos la subordinación como una relación asimétrica entre dos eventos y no como un tipo específico de cláusula. Proponemos que no existe la complementación en esta lengua como tipo de cláusula y que la “incrustación” no es un criterio que nos permita abordar el fenómeno. El corpus se compone de cinco horas de texto libre narrativo relevado en sucesivos trabajos de campo en las comunidades tobas de Barrio Nam Qom y la ex Colonia secular Bartolomé de Las Casas. (shrink)

Omawiana książka jest poprawioną wersją rozprawy doktorskiej przedłożonej przez A. Reichold na uniwersytecie w Kaiserslautern w roku 2002 i rozpoczyna się od cytatu z L. Wittgensteina, który w wolnym przekładzie można oddać w sposób następujący: „Najważniejsze aspekty rzeczy są dla nas skryte w ich prostocie i codzienności”. Na genialność i niezwykłość prostoty trzeba zwrócić uwagi, gdyż ona nie rzuca się w oczy. Dostrzeżenie doskonałości prostoty wiąże się z przeżyciem: „aha". Codzienność obcowania z czymś niezwykłym na każdym polu i w każdej (...) dziedzinie zda się czynić wszystko, aby zatrzeć wrażenie niezwykłości przez włączenie do stanu czy wydarzenia oczywistego, zrozumiałego samo przez się. Tak ma się właśnie sprawa z naszym ciałem. Zapominamy o jego istnieniu tak długo, jak długo ono nie daje się nam we znaki. Nagle daje ono nam znać o swoim istnieniu, gdy nie jest do naszej dyspozycji, tak jak było do tej pory. Przeżywając jedność, tożsamość, z ciałem nie zwracaliśmy wcale uwagi na jego istnienie. W przypadku utraty władzy nad nim, przeżywanego zdystansowania względem ciała, stajemy przed faktem naszej cielesności. Naszym udziałem jest związek z czymś, co do nas przynależy, co o nas stanowi, ale czym ostatecznie nie jesteśmy. Nasze istnienie okazuje się istnieniem organicznym: życie człowieka rozwija się w fizyczno-cielesno-psychiczno-duchowej strukturze. Zależnie od przyjętej perspektywy w bycie człowieka można wyróżnić trzy lub cztery rzeczywistości: sferę materii, „podniesioną" przez duszę do ciała sferę psychiki i sferę ducha. (shrink)

Metafizyczny kreacjonizm a paradoksy teizmu ewolucyjnego: przyczynek do dyskusji w ramach współczesnego tomizmu Autor artykułu dowodzi, że metafizyczny kreacjonizm, z którym spotykamy się w filozofii św. Tomasza z Akwinu, w odróżnieniu od kreacjonizmu amerykańskiego oraz teologiczno-‑biblijnego, jest teorią, która wyrasta z czysto filozoficznego wyjaśnianie początków świata i człowieka. Nie jest zatem ideą biblijną przeniesioną na teren filozofii. Podobnie jak teizm metafizyki Arystotelesa, a także teizm metafizyki św. Tomasza z Akwinu nie jest teizmem religijnym, lecz teizmem czysto filozoficznym, gdyż wyrasta z (...) metafizycznego wyjaśniania rzeczywistości. Kreacjonizm metafizyczny jest ostatecznym wyjaśnieniem źródła istnienia bytów, które dane są nam w doświadczeniu, jako niekonieczne w istnieniu i zmienne. Natomiast kreacjonizm amerykański, jest interpretacja biologiczno-kosmologiczną biblijnej prawdy o stworzeniu świata w określonym przedziale czasowym i w punkcie wyjścia odwołuje się do danych Objawienia, które chce naukowo potwierdzić Artykuł został podzielony na dwie części. W części pierwszej zostały przedstawione węzłowe elementy metafizycznej teorii stworzenia ex nihilo i jej rozumienie. W drugiej zaś części artykułu zostały przywołane elementy teizmu ewolucyjnego, które z punktu metafizycznego kreacjonizmu są źródłem różnych paradoksów, a niekiedy i absurdów oraz domagają się ponownego przemyślenia. (shrink)

In Book 6 of Apuleius’Metamorphoses, Lucius contemplates his possible death at the hands of the robbers. After one robber threatens to throw him off a cliff, he remarks to himself how easily such an act would kill him (Met.6.26):‘uides istas rupinas proximas et praeacutas in his prominentes silices, quae te penetrantes antequam decideris membratim dissipabunt? nam et illa ipsa praeclara magia tua uultum laboresque tibi tantum asini, uerum corium non asini crassum, sed hirudinis tenue membranulum circumdedit. quin igitur masculum tandem (...) sumis animum tuaeque saluti, dum licet, consulis?’‘Do you see that ravine nearby and the sharp rocks jutting into it which will impale you before you hit the bottom and tear you limb from limb? For that wondrous magic of yours gave you only the appearance and hardships of an ass, but in truth it surrounded you not with the thick hide of an ass but with the thin little membrane of a leech. Why not, therefore, take up your manly spirit at last and seek your safety while you can?’Lucius seems to contradict the description of his metamorphosis at 3.24:pili mei crassantur in setas, et cutis tenella duratur in corium, ‘my hair thickens into bristles and my thin skin hardens into hide’.Met. 6.26 suggests that Lucius’ metamorphosis may not be as complete as it initially seemed: his skin is not the thick hide of an ass but the delicate membrane of a leech. This passage is further complicated by a textual dispute: where all modern editions and most translations readhirudinis, ‘leech’, our earliest and best manuscripts havehirundinis, ‘swallow’. I propose that we should restore ‘swallow’ on the testimony of these manuscripts and because it better reflects Lucius’ initial desire for an avian rather than an asinine transformation. My examination of this passage will also highlight the liminal nature of Lucius’ metamorphosis. Despite his apparent physical transformation, he remains caught between the human and the animal worlds in both mind and body. (shrink)

Ve své knížce Fenomenologie a kultura slepé skvrny předkládá Ivan Blecha tři eseje, jejichž společným jmenovatelem je konfrontace různých aspektů postmodernistické filosofie s filosofií fenomenologickou. Proti obratu k jazyku a z něj často vyvozovaného pluralismu nebo dokonce relativismu staví Blecha tezi, že svět, ve kterém člověk žije, je determinován způsobem, kterým v kadlubu své intencionální mysli konstituuje věci ze svého bezprostředního prožívání, a že tudíž tento svět není v žádném podstatném slova smyslu ani tvarován jazykem, ani otevřen žádným velkým pluralistickým (...) variacím. V prvním textu, ‘Znak, stopa, fenomén’ se Blecha zamýšlí především nad tím, co nazývá lingvistickou klauzurou (a co je podle něj přesvědčením společným francouzským poststrukturalistům kolem Derridy i americkým postanalytickým filosofům kolem Rortyho), totiž že člověk nemá bezprostřední přístup ke světu, ale jedině k jazyku, takže veškeré poznávání je jenom interpretace. Ve druhém, ‘Kant, pragmatický anti-realismus a Husserlova fenomenologie’ se zabývá tím, do jaké míry je opodstatněné relativistické domýšlení Kanta. V posledním, který je nazván tak jako celá knížka, pak polemizuje především s názory Wolfganga Welsche, které ústí do cílevědomého epistemického pluralismu. Myslím, že ty nejzákladnější otázky, které Blecha ve své knize klade, totiž otázka po nutnosti a mezích plurality a po tom, do jaké míry je nám chápání světa zprostředkováváno jazykem, jsou velice důležité a také velice zajímavé. Blecha se s nimi navíc snaží vypořádat, aniž by se obrnil hantýrkou, která by jeho obranu fenomenologie učinila srozumitelnou zase jenom pro fenomenology; a jeho kniha tím představuje výzvu k zajímavé diskusi. Do filosofů na druhé straně barikády se pouští s odkrytým hledím, a i když je, jak se budu snažit ukázat, sem tam v něčem dezinterpretuje, je jeho kniha ukázku toho, jak by se podle mne s konkurenčními filosofickými směry polemizovat mělo. Co se mi jeví jako dezinterpretace, se objevuje hned na počátku prvního eseje.. (shrink)

Tytuł artykułu ma charakter prowokacyjny. Autorka nie uważa bynajmniej, by prawda mogła działać poprzez przemoc czy przez przemoc się wyrażać. A jednak ci, którzy odwołują się do ponadczasowych, naturalnych prawd na temat człowieka, życia i kwestii moralnych, bywają oskarżani o przemoc i demagogię. Owszem, bezsprzecznie można dostrzec związki między prawdą a przemocą, ale dotyczą one zwłaszcza prób bezprecedensowych manipulacji wymierzonych w prawdę. Kwestionuje się dziś powszechnie prawdę na temat kondycji człowieka, wartości moralnych, powinności obywatelskich a nawet faktów historycznych. Przemoc może (...) odgrywać niebagatelną rolę w procesie tworzenia czy poznania, wpływa także na przemiany wiedzy i jej przekaz w społecznym obiegu, na co w swoich pracach zwraca uwagę m.in. Andrzej Zybertowicz. Współcześnie uważa się, że zamiast o prawdzie powinniśmy mówić o wielości indywidualnych narracji, mnogości skrajnie subiektywistycznych interpretacji, z których wszystkie są równouprawnione. Sama prawda zostaje sprowadzona do dowolnie ustalanego produktu władzy – również tej, którą dzierżą środki masowego przekazu. Przeciwwagą dla takiego myślenia jest nauczanie Jana Pawła II, który w wyważony sposób przypomina nam o związkach prawdy z wolnością i o odpowiedzialności, jaką prawda generuje. Jest bowiem ściśle etyczną kwestią jaką postawę człowiek przyjmie wobec prawdy i czy gotów będzie jej służyć. To zdumiewające, iż dla wielu ludzi prawda zamiast z wyzwoleniem, kojarzy się ze zniewoleniem. Autorka podejmuje próbę wyjaśnienia jakie są przyczyny tego niepokojącego zjawiska i w jaki sposób nauczanie Jana Pawła II może pomóc nam ujrzeć właściwą perspektywę znaczenia prawdy w życiu człowieka, zarówno w wymiarze jednostkowej świadomości, jak też zbiorowego doświadczenia narodu czy całej ludzkości. W swoim artykule odwołuje się do stanowiska wyrażonego zarówno w encyklice "Veritatis Splendor", jak i w kontekście innych prac Jana Pawła II. (shrink)

Wiele napisano już o wdzięcznej pamięci, którą otacza się osoby zasłużone. Swoisty bagaż znaczeń, te pomniki wzniesione ze słów, posiadają w odniesieniu do osób jeszcze żyjących. Stąd też, aby uniknąć nieporozumień, niedopowiedzeń i wszelkich innych, mogących się pojawić niedoskonałości, pragniemy mówić o serdecznej i twórczej zarazem pamięci. Serdecznej, ponieważ słowa te dyktują szczere i wzniosłe uczucia wywołane tym, co połączyło nas w przeszłości. Twórczej, z racji planów nadających sens naszej współpracy na przyszłość. Właśnie nadzieje wspólnej, przeżywanej w duchu przyjaźni przyszłości, (...) pozwala nam dedykować ten numer „Rocznika Filozoficznego Ignatianum” Tobie. Czynimy to mając w pamięci pełne sukcesów 12 lat pracy na stanowisku Dyrektora Archiwum Państwowego w Opolu (2012-2023). Cieszymy się, że działalność ta została doceniona, o czym świadczy długa lista nagród i wyróżnień, z których ostatnie nadawane były w 70. rocznicę powstania opolskiego archiwum, co upamiętnia niniejszy zbiór naukowych opracowań. (shrink)

Artykuł stara się podać argumenty za hipotezą, że pijar litewski ks. Kazimierz Narbutt był filozofem, który miał zaszczyt jako pierwszy na wschodzie, a być może w całej Europie, krytykować przedkrytyczne poglądy Immanuela Kanta. W 1765 roku, w swoim wykładzie filozofii w Kolegium Pijarów w Dąbrowicy Narbut krytykuje pojęcie substancji zaproponowane przez „metafizyka Cantziusa”. Osobą wskazaną jako „Cantzius” mógł być albo Immanuel Kant, albo teolog Gottlieb Izrael Canz. W artykule zostały podane dwa argumenty dotyczące stanowiska Steponasa Tunaitisa: osobą, która została określona (...) przez Narbuta, nie mógł być Canz, ponieważ wyrażany przez niego pogląd był reprezentatywny dla teologii Wolffiańskiej. To stanowisko filozoficzne było zbliżone do samego Narbuta, jego koncepcja istoty substancji jest taka sama, jak szkoły Wolffa. Canz nie mógł dostarczyć pojęcia substancji, które byłoby sprzeczne z poglądem szkoły Wolffa. Drugi argument, odnosi się do głównej tezy Kanta zawartej w jego pracy z 1755 pt. Principiorum primorum cognitionis metaphysicae nova dilucidato można przypisać „metafizykowi Cantziusowi” jeśli chodzi o istotę, atrybuty i cele Boga, które zostały zakwestionowane przez Narbuta. To jednocześnie pozwala nam uznać, że Narbut zapoznał się bezpośrednio lub pośrednio z wyżej wymienionym dziełem Kanta. Osoba, o której mowa w tekście Narbuta, to nikt oprócz Kanta, który zajmował się w tym czasie zagadnieniami metafizycznymi. (shrink)

Excerpt from Doxographi Graeci: Collegit Recensuit Prolegomenis Indicibusque Instruxit Ceterum in superioribus suis verbis dicebat: 'cuius para sub corruptione iacet, necesse id est totum quoque obnoxium esse corruptioni.' nec enim sine toto partes constare poseunt neque totum sine partibus. Nam mundus univeraua unum corpus est e multis partibus a deo compositum. Nec tamen ut alii qui dam sapientum animal esse mundus censeudus est sed arti ficinsa harmonia concretionem nactus. About the Publisher Forgotten Books publishes hundreds of thousands of rare and (...) classic books. Find more at www.forgottenbooks.com This book is a reproduction of an important historical work. Forgotten Books uses state-of-the-art technology to digitally reconstruct the work, preserving the original format whilst repairing imperfections present in the aged copy. In rare cases, an imperfection in the original, such as a blemish or missing page, may be replicated in our edition. We do, however, repair the vast majority of imperfections successfully; any imperfections that remain are intentionally left to preserve the state of such historical works. (shrink)

Tekst ten jest zapisem wykładu wygłoszonego przez Williamsa w Królewskim Instytucie Filozofii 23 lutego 2000 r., na trzy lata przed śmiercią. Jest on swoistym testamentem filozoficznym autora Ethics and the Limits of Philosophy, w którym przedstawia swoją wizję filozofiijako dziedziny humanistycznej. Zdaniem Williamsa istnieją poważne racje uzasadniające odrzucenie radykalnych stanowisk metafilozoficznych, takich jak scjentyzm, relatywizm czy pragmatyzm. Zwolennicy tych stanowisk zapoznają istotne różnice między filozofią i nauką, a przez to nie potrafią sformułować takiego obrazu świata, który umożliwiłby nam sensowne rozumienie (...) nas samych i naszych różnorodnych aktywności intelektualnych i praktycznych. Podstawowym błędem jest tutaj zignorowanie faktu, że nauka dysponuje teorią błędu, pozwalającą zinterpretować jej rozwój jako dokonujący się za pośrednictwem racji poznawczych, podczas gdy koncepcje filozoficzne podlegają rozmaitym pozapoznawczym uwarunkowaniom, zwłaszcza determinacji poprzez historię i kulturę. Według Williamsa nie jest to jednak powód do odrzucenia filozofii. Jakkolwiek nauka góruje nad filozofią w aspekcie poznawczym, to nie jest ona w stanie dostarczyć nam bogatego samorozumienia, co może i powinno stać się celem filozofii, jeżeli tylko odrzucimy próby upodobnienia jej do nauki i skupimy się na najważniejszych faktach dotyczących istot ludzkich. Niejesteśmy bowiem czysto racjonalnymi inteligencjami, lecz raczej istotami z krwi i kości, ukształtowanymi przez naszą biologię, psychologię, historię i kulturę, istotami mającymi wiele złożonych potrzeb, których nie da się zredukować do potrzeb czysto poznawczych. (shrink)

We współczesnych dyskusjach dotyczących szczegółowych zagadnień z zakresu etyki medycznej sporo uwagi poświęca się kwestii odstąpienia od interwencji medycznej lub zasadności stosowania pewnych rodzajów terapii nie rokujących poprawy stanu zdrowia chorej osoby. W publikacjach autorów chrześcijańskich tematyka ta nie zajmowała nigdy centralnego miejsca, aczkolwiek różnego typu kwestie dotyczące kontynuacji bądź przerwania leczenia znaleźć można już na kartach wczesnochrześcijańskich filozoficznych i teologicznych traktatów i rozpraw. Dopiero współcześnie w związku z szybkim rozwojem nauk medycznych poświęca się temu zagadnieniu więcej uwagi. Niniejszy artykuł (...) przedstawia poglądy wybranych wczesnochrześcijańskich i scholastycznych myślicieli na kwestię odstąpienia od interwencji medycznych. Zachowane do naszych czasów teksty i opinie różnych autorów pozwoli nam, w pewnym stopniu, zrozumieć historyczny kontekst oraz kulturowe uwarunkowania proponowanych wówczas rozstrzygnięć etycznych. (shrink)

Wyobraźmy sobie następującą scenę. Oto pewien czcigodnie wyglądający, zatopiony w filozoficznych rozmyślaniach mąż stoi nad malowniczą, skalistą zatoką w starożytnej Grecji. Zatoka ta była już wcześniej teatrem wielu morskich potyczek, w których Ateńczycy zmagali się z wrogami. Jej obraz naturalnie nasuwa zatem skojarzenia z minionymi wydarzeniami batalistycznymi. Wtedy to Arystoteles - bo on jest właśnie tym czcigodnym mężem - pod wpływem tej scenerii oraz kultywowanego w ówczesnej Grecji bios theoretikós, zadaje sobie słynne pytanie: czy jutro będzie bitwa morska? Niniejsza praca (...) jest poświęcona jednemu z najbardziej znanych rozumowań greckiego logika i filozofa Diodora Kronosa. Rozumowanie to nazwano rozumowaniem mistrza lub mistrzowskim prawdopodobnie z racji siły, z jaką oddziaływało na słuchaczy. Jak się wydaje, celem rozumowania mistrza było uzasadnienie przekonania, że w świecie empirii nie istnieją czyste możliwości, a więc że to, co jest możliwe, musi się kiedyś zdarzyć. To z kolei sugeruje jakąś formę determinizmu: skoro nie ma możliwości, które nie są i nigdy nie będą zrealizowane. Rozumowanie Diodora nie przetrwało do naszych czasów. Znamy je jedynie z przekazów, które dość lakonicznie opisują jego przedmiot, przesłanki oraz tezę. Jest wiele powodów, nie tylko historycznych, aby sądzić, że Diodor swoim rozumowaniem polemizuje z Arystotelesem. Stagiryta bowiem w swoich klasycznych rozważaniach na temat jutrzejszej bitwy morskiej bronił indeterminizmu, dopuszczając czyste możliwości, a więc zarówno to, że możliwe, iż bitwa morska się zdarzy, jak i to, że możliwe, iż bitwa morska się nie zdarzy. Z tych powodów próba rekonstrukcji oraz analizy rozumowania Diodora powinna nawiązywać do rozważań Arystotelesa, jako że obydwaj myśliciele mają odmienne zdanie na ten sam przedmiot - naturę możliwości, przyszłości i determinizmu, pozostając jednocześnie w ramach tego samego, starożytnego, logiczno-filozoficznego paradygmatu rozważań. Książka nie ma jednak charakteru wyłącznie historycznego. Historia starożytnych rozważań, często przecież nie do końca nam znana lub znana z komentarzy późniejszych doksografów, jest jedynie tłem rozważań bardziej współczesnych. Rozważania te, korzystając z ustaleń filozofii analitycznej oraz narzędzi logiki formalnej, niekiedy mogą nie być nawet wierne kwestiom historycznym, lecz mogą rozwijać elementy merytoryczne, które zostały wyeksponowane przez źródła historyczne. (shrink)

Tezy B. Williamsa z artykułu Wewnętrzne i zewnętrzne racje do działania bywają odrzucane jako zbyt trywialne, aby mieć jakąś doniosłość; czasem są odrzucane jako zbyt niebezpieczne, aby być prawdziwymi. Prawda, jak zwykle, leży gdzieś pośrodku. Williams ma coś ważnego do powiedzenia nam, lecz nie jest to coś, co mogłoby przewrócić nasz świat do góry nogami. Przeciwnie, może dostarczyć mu bardziej stabilnego fundamentu.

V kontextu české filosofie, kde není nouze o vzdělané a chytré lidi, ale kde se to nijak nehemží skutečnými individualitami, představuje Petr Vopěnka zcela zvláštní případ. Je matematik nejenom vzděláním, ale v matematice i leccos dokázal. Jeho knihy o filosofii matematiky, zejména jeho tetralogie Rozprav s geometrií1, jsou velice vyhraněné: Vopěnka v nich předkládá svůj originální obraz a příliš se nestará o to, aby ho konfrontoval s tím, co si o tom myslí jiní. Jak sám připouští, i historické osoby, o (...) kterých ve svých knihách píše, mu slouží spíše jako kompars, na jehož pozadí rozehrává svá barvitá líčení ‚dobrodružství poznání‘. Vopěnka ve svých knihách protestuje proti tomu, že moderní věda do obrazu světa, který buduje, vůbec nevpustila tak zásadní determinanty našeho přirozeného světa, jakými jsou neostrost či existence horizontu, který činní náš obraz světa v jistém smyslu ‘nehomogenní‘. Proti tomu se samozřejmě nabízí námitka, že to je v podstatě věci, že vědecký obraz světa je svou podstatou ostrý a homogenní. Že chtít po něm, aby byl jiný, pramení pouze z nepochopení jeho povahy a hlavně jeho role: neboť svět vykreslovaný vědou má být světem pouze v metaforickém slova smyslu, je jenom jakýmsi ‚orientačním plánkem‘, který nám má pomoci orientovat se ve světě ‚přirozeném‘. (Tím ovšem nechci říci, že by tohle nepochopení nebylo fakticky dosti rozšířené.) Vopěnka však ukazuje, že vědu, zejména matematiku, by bylo možné dělat i jinak, než jak se to považuje za víceméně samozřejmé: že je možné vytvořit matematizovaný obraz světa, ze kterého nejsou neostrost či horizont vymeteny. (I tento obraz si samozřejmě zachovává jistý druh ostrosti a homogenity, která z něj činí něco kvalitativně odlišného od přirozeného světa, avšak k přirozenému světu má blíže než ten standardní.) Tento jeho návrh je velice originální a pozoruhodný a je škoda, že mu není věnována větší pozornost a není předmětem soustavnější diskuse, ve které by se ověřila jeho nosnost. Originalita.. (shrink)

Znane z Traktatu wypowiedzi na temat „Ja" i „świata": „świat jest moim światem", „Sam jestem swoim światem", czy tez „Świat i życie to jedno", są istotne dla zrozumienia kwestii solipsyzmu, omawianych przez „wczesnego" Wittgensteina. Pod „solipsyzm" rozumie się zazwyczaj krańcową formę subiektywnego idealizmu głoszącego, że istnieje tylko Ja sam, a wszystko inne jest moim wyobrażeniem. Solipsysta uznaje, ze jego własna subiektywność jest czymś jedynie możliwym do poznania, co oznacza doprowadzenie idealizmu do subiektywnej skrajności: wszystko co nam się ukazuje, jest traktowane (...) jako coś wyobrażonego. Pytanie o solipsyzm pojawia się w dzisiejszych analizach subiektywności świadomości. Solipsysta neguje chociażby możliwość ustalenia, czy jakiś inny podmiot są siebie świadome. Rzeczywistość obcych stanów świadomości jest przez solipsysta ignorowana, gdyż wychodząc z istnienia własnej świadomości, może on jedynie przez analogię wnioskować o istnieniu obcych stanów świadomości. W argumentacjach przeciwko solipsyzmowi podkreśla się, ze stanowisko to wikła się w sprzeczność, gdyż w celu sformułowania swoich własnych też musi używać języka, co z kolei zakłada obecność intersubiektywnego świata, którego istnienie neguje. (shrink)

Eighth-century Chinese Buddhism produced a localization of the first offshoot of Zen - Rural Yang case, pioneer Zen Weishan Ling Yu Huai Hai Baizhang its division that whether he went to visit the furnace flames and enlightenment, he had replied: "No fire ", but refused to Baizhang, deep furnace ashes, took out some of the many remnants of charcoal did not eliminate, to show him:" What is this? "In doing so, Ling Yu becomes aware that this is caused by koan (...) study after reflection. Spiritual perception of that hidden in the depths of the usual waiting time is ripe was only was only excavated. Everyone has the perception by nature, and cause the season to see. Zen appeals to one's direct experienee, it is the light of enlightment, it is the way to the true nature, it is the language of your pure mind. All sentient beings have two ways to enter the Zen: one is reason, another one is conduct. Sometime Our ​​pure nature is overwrapped by the superfluous objects, if we abandon the desire, crave nothing but wisdom, give up selfness, jealous, hatred, we may keep close to the reality-the spirit of pure One. There is neither self nor other, The Buddha and Our mind are one essence. The sentient being is the same with the Buddha, Where is the Buddha nature? It is your pure mind. (shrink)

Some feminist discourses blame some men for gender inequality, gender domination, and gender-based violence. Some women use such discourse as a perfect scenario to criticize some men’s behavior. Indeed, they usually do so with Oppressed Traditional Masculinities but not with Dominant Traditional Masculinities, who are the men who were violent with those women and with whom some of those women chose to have relationships. However, there have always been men who have been on the side of women and have never (...) committed violence against them. Therefore, New Alternative Masculinities reject being indicated as guilty of the violence committed against women by DTM. Through a communicative approach, applying six semi-structured interviews with a communicative orientation and a communicative data analysis of all information, this article explores both women’s communicative acts that blame OTM for what DTM have done to women and NAM’s reactions to these accusations to stop such blaming to make it possible to overcome hegemonic discourses. (shrink)

Artykuł ma charakter polemiczny – wyraża wątpliwość wobec potocznego przekonania, że materialne pozostałości po społeczeństwach minionych, skoro są jedynym o nich źródłem informacji, mówią „same za siebie”. Przekonanie to znajduje wsparcie w upowszechniającym się ostatnio w humanistyce światowej i europejskiej ukierunkowaniu badań nad kulturą materialną. Istotą owego ukierunkowania - jak twierdzą jego zwolennicy posługujący się hasłem „powrotu do materialności” lub „powrotu do rzeczy” - jest osłabienie czy wręcz wyeliminowanie nieuzasadnionej asymetrii między ludzkimi działaniami intencjonalnymi a nie-ludzkim, materialnym światem relacji przyczynowych. (...) Jednakże odczytywanie pradziejów z uporządkowanych przez archeologa materialnych wytworów jest ich odczytywaniem w języku wspólnotowym, a więc takim, w którym nadana została owemu zbiorowi wytworów treść dziejowa. Treść dziejowa uporządkowanego na muzealnej wystawie zbioru wytworów to rezultat uzgodnień wspólnotowych, literalne odniesienie przedmiotowe, „widziany społecznie” fragment rzeczywistości minionej, jej ujęcie z punktu widzenia akceptowanego kulturowo wcześniejszego zespołu stwierdzeń. Bez uzgodnień w języku wspólnotowym nie jest możliwe nadanie treści dziejowej porządkującej materialne wytwory, tak jak nie jest możliwe jej odczytanie bez znajomości języka wspólnotowego. Beduini czy australijscy aborygeni - przykładowo - nie uczestniczą w „umeblowaniu” świata kultury zachodniej, a więc bez znajomości jego języka wspólnotowego nie są w stanie odczytać treści dziejowej ze zbioru wytworów przedstawiającego ową treść. Język wspólnotowy ma charakter przedustawny; w sensie logicznym wyprzedza zarówno nadawanie materialnym wytworom treści dziejowej, jak i jej odczytanie przez odbiorcę. Materialne przedmioty, podobnie jak i miniona rzeczywistość, w której funkcjonowały, łączą się nierozerwalnie z kontekstem myślowym badacza, z jego kontekstem kulturowym. W związku z tym oddzielenie ich obiektywnego charakteru od kontekstu kulturowego, za pośrednictwem którego są one postrzegane, okazuje się niemożliwe. Nie jest więc możliwe oddzielenie rzeczy od naszego sposobu myślenia o nich. Przedmioty materialne w sensie przyrodoznawczym same w sobie nic nam nie mówią. „Tylko my to robimy” - by użyć sformułowania R. Rorty’ego. Główna teza artykułu ugruntowana jest więc w dokonaniach takich myślicieli jak: Kazimierz Ajdukiewicz, Jerzy Kmita, Hilary Putnam czy Willard Van Orman Quine. Upowszechniające się dziś urzeczowienie badań nad kulturą jest wyrazem mityzacji sposobu myślenia najbardziej czytelnego w kulturze popularnej, a polegającego z jednej strony na antropomorfizowaniu świata natury, z drugiej zaś na równoczesnej reifikacji kulturowego obrazu świata. (shrink)

This paper assumes that aesthetic judgements are irrational in nature. Judges and music experts often provide us with a description of their experiences as well as assessments, and thus set standards for beauty and skill. These assessments have an axionormative character. They can be evaluated by analyzing the statements made which describe the subjective and individual experiences that justify the judgment, or with the methods of heterophenomenology - proposed by Daniel Dennett - as well as through an analysis of cognitive (...) biases in thinking. At the same time, irrationalism is systemic rather than arbitrary or irrational assessments are repetitive and predictable. Narrowing the issues to the problem of decision making, I discuss ideas on resolving the beauty of musical works - or more precisely criteria for assessing the medium for the work, which is the performer. I use results from behavioral economics, according to which man is an irrational animal. In this context, this paper is an attempt to draw a similar discipline of "behavioral aesthetics" in music. -/- Aksjologia muzyki: systemowy irracjonalizm w ocenach wykonań muzycznych -/- Praca opiera się na założeniu, że oceny estetyczne mają irracjonalny charakter. Jury i eksperci muzyki często udostępniają nam opis swoich przeżyć oraz oceny i tym samym wyznaczają standardy piękna i umiejętności. Oceny te mają aksjonormatywny charakter. Można je badać analizując wypowiedzi, które opisują subiektywne i jednostkowe przeżycia jako uzasadnienia osądu, czyli poprzez metody heterofenomenologii - proponowane przez Daniela Dennetta - jak również poprzez analizę błędów poznawczych w myśleniu. Jednocześnie irracjonalizm ten jest raczej systemowy aniżeli arbitralny, czyli irracjonalne oceny są powtarzalne i przewidywalne. Zawężając problematykę do zagadnienia decyzji, omawiam koncepcje dotyczące rozstrzygnięcia piękna dzieł muzycznych – a ściślej: kryteriów oceny medium przekazywania utworów, jakim jest wykonawca. Korzystam z dorobku nurtu ekonomii behawioralnej, w ramach którego zakłada się, że człowiek jest irracjonalnym zwierzęciem. W tym kontekście niniejsza praca jest próbą zarysowania analogicznej „estetyki behawioralnej” na przykładzie muzyki. (shrink)

Communicative acts of some women are perpetuating the dominance that DTM have over both women and OTM. Some women use language in a disdainful manner to reprimand oppressed men’s behavior in daily life situations, the same behavior that such women would not reproach to DTM. But NAM are reacting to this. This article analyzes the communicative acts employed in all these situations, both those produced by women and DTM, as well as NAM’s communicative acts in response to those offenses. Data (...) was collected using communicative daily life stories of give women and three men with diverse profiles and different levels of participation in women’s and men’s movements. Findings highlight, from the transformative dimension of the communicative methodology, that the use of language of desire in NAM’s reactions is effective not only to make justice with men who have never executed violence on women, but also to undermine the attractiveness of both DTM’s behavior and the comments of some women on such behavior. These findings complement previous research on preventive socialization of gender violence by broadening scientific knowledge on NAM’s communicative acts that prevent and eradicate gender-based violence. Further research ought to broaden the evidence of how some women who defend feminist values sometimes do not support and even tease or reprimand men who practice these values; moreover, an important line could analyze the way people talk about men with NAM attitudes to hold back reprimands in comparison to how people talk about men who follow a DTM model. (shrink)

Zdá se, že není nic přirozenějšího, než se spolu s Russellem domnívat, že „máme-li smysluplně hovořit a ne pouze vydávat zvuky, musíme slovům, která užíváme, dávat nějaký význam; a významem, který svým slovům dáváme, musí být něco, s čím jsme přišli do styku“. Naše slova přece musí, aby byla skutečně smysluplná, něco představovat! Od toho se odvíjí běžná poučka, která nám říká, že slova jazyka jsou symboly, to jest (podle Encyklopedie Britannica), „prvky komunikace, které mají představovat osobu, předmět, skupinu, proces (...) nebo ideu“. Problém je ovšem v tom, že není zdaleka zřejmé, co to vůbec znamená něco představovat; a co to tedy znamená být symbolem. V běžném jazyce hovoříme o představování například tehdy, když říkáme, že herec na jevišti divadla představuje dánského prince Hamleta, nebo že krabička sirek, kterou použijeme namísto ztracené šachové figurky, představuje černou věž. Jak vůbec může dojít k tomu, aby něco (nebo někdo) představovalo něco (nebo někoho) jiného? Jednou ze možností jistě je, že to někdo vyhlásí a jiní to přijmou. V programu divadla se například napíše, že se hraje Hamlet, diváci si to přečtou a vědí, že člověk, který pobíhá po jevišti s lebkou, představuje onoho dánského prince. Člověk, který zjistí, že mu chybí šachová figurka, vezme krabičku sirek a prohlásí „Tato krabička bude představovat černou věž“. To je čirá konvence: lidé se o tom, že něco bude představovat něco jiného, jednoduše dohodnou. K takové dohodě sice není potřeba, aby s ní ti, kdo ji přijímají, nahlas vyslovovali souhlas; je k ní nicméně potřeba, aby ji někdo vyhlásil a někdo jiný jeho vyhlášení porozuměl a přijal ho. Z toho ovšem plyne, že o takto konvenční druh představování se jazyk opírat nemůže; alespoň ne obecně. Brání tomu fakt, že k ustanovení takové konvence už jazyk potřebujeme – potřebujeme tedy již nějaká slova, která něco 'představují', mít. Když již nějaký jazyk máme, není problém zavést konvencí další jazyk – jak je to ale s tím prvním jazykem? (Nebylo by možné, abychom konvenci ustanovili za pomoci nějakých pouze 'předjazykových' komunikačních prostředků? Nemůžeme konvenci, na jejímž základě nějaký typ zvuku představuje velryby, ustanovit třebs pomocí pouhého ukazování na velryby? Problém je zřejmě v tom, že rámec, který by byl potřeba k tomu, aby mohlo být to či ono gesto interpretováno jako ukázání, které ustanovuje, co bude daný zvuk představovat, by musel sestávat z tak komplexních komunikčaních praktik, že je opět stěží představitelný jinak než v podobě jazyka.) Samozřejmě, že konvence není tou jedinou cestou, jak může dojít k tomu, že něco představuje něco jiného.. (shrink)

Excerpt from M. Tulli Ciceronis De Finibus Bonorum Et Malorum Libri Quinque Duo sunt, opinor, quae lectures a me hoc loco requi rent aut, si non requirent ipsi, rogandi mihi sunt, ut beneuolo animo et adtento accipiaut. Nam primum di ccudam st de horum librorum, quos Cicero de finibus honorum et maiorum scripsit, emendatiolle et enarratione et nninersae opera a me in iis positm ratio sic expli canda, ut, qua in commentariis disperse posita sunt, ea ad suas canssas generation reuocata (...) et intellegi plenius et indicari rectius possint. Quo loco etiam illud ecli cere conabor, ut libertas quaedam et simplicitas indici et orationis, a qua ne hic quidem discedam, merito et necessario adhibita esse uideatur. Deiude, qum de Cice roniani operis forma atque descriptione ncitu digna ui debuntur neque in commentariis aut per excursus carpo sita, conprehendam et ab iis ad ipsos libros lectores nittam. Sed prior illa disputatio, cuius magna pars ad paratns critici ex;>licatione continebitur, quem sua na tura maiorem necessitatem habent quam delectationem in rebus minutis per ambages persequendis, tum molestior fit, quod plus uerhorum consumendum et in eorum co dicum conmemoratione, quos parum nouimus, quam in eorum, quorum plenus asus concessus est. Itaque de precor, ne mea existumetur culpa, qua superiorum st. About the Publisher Forgotten Books publishes hundreds of thousands of rare and classic books. Find more at www.forgottenbooks.com This book is a reproduction of an important historical work. Forgotten Books uses state-of-the-art technology to digitally reconstruct the work, preserving the original format whilst repairing imperfections present in the aged copy. In rare cases, an imperfection in the original, such as a blemish or missing page, may be replicated in our edition. We do, however, repair the vast majority of imperfections successfully; any imperfections that remain are intentionally left to preserve the state of such historical works. (shrink)

Kantova je teleološka teorija, izložena u drugom dijelu Kritike moći suđenja, nezasluženo dobila slabu recepciju. Jedna je od mogućih plodnih valorizacija te teorije pokušaj njene bioetičke interpretacije. Kantov »produljeni argument«, koji ga od unutarnje svrhovitosti organizama vodi do prirode kao sustava svrha te naposljetku do posljednje i njoj odgovarajuće krajnje svrhe tog sustava, postavlja plodan teren za uspostavljanje važnih bioetičkih poruka vezanih uz ekologiju, i to barem kroz dva momenta. Ljudi moralne svrhe mogu postizati isključivo unutar prirode te samo s (...) obzirom na moralne svrhe tu istu prirodu jedino i koristiti kao sredstvo. Priroda je toliko isprepleten i povezan sustav da čovjek ne smije umišljati mogućnost zahvaćanja svih posljedica koje njegov čin može prouzročiti, a kamoli sposobnost kontroliranja tih posljedica, nego mora biti što umjereniji u svim intervencijama u okoliš. Ove nam poruke pružaju značajan doprinos u gradnji orijentacijskog okvira za pristupanje okolišu.Kant’s teleological theory, presented in the second part of Critique of Judgment, undeservedly received little reception. A possible fruitful valorization of this theory is an attempt of its bioethical interpretation. Kant’s “extended argument” lead him from internal purposivness of organisms to the nature as a system of ends, and finally to the ultimate and final end. This argument sets fruitful ground for the establishment of important bioethical messages related to ecology, through at least two moments. People can achieve moral ends exclusively within nature, and use this same nature as a mean only with respect to the moral ends. Nature is so interwoven and interconnected system that one can not conceit the possibility of comprehending all consequences of his act, let alone the ability to control these consequences, but one must be moderate in all interventions in the environment. These messages give us a significant contribution to the formation of orientational framework for accessing the environment. (shrink)

Wiele napisano już o wdzięcznej pamięci, którą otacza się osoby zasłużone. Swoisty bagaż znaczeń, te pomniki wzniesione ze słów, posiadają w odniesieniu do osób jeszcze żyjących. Stąd też, aby uniknąć nieporozumień, niedopowiedzeń i wszelkich innych, mogących się pojawić niedoskonałości, pragniemy mówić o serdecznej i twórczej zarazem pamięci. Serdecznej, ponieważ słowa te dyktują szczere i wzniosłe uczucia wywołane tym, co połączyło nas w przeszłości. Twórczej, z racji planów nadających sens naszej współpracy na przyszłość. Właśnie nadzieje wspólnej, przeżywanej w duchu przyjaźni przyszłości, (...) pozwala nam dedykować ten numer „Rocznika Filozoficznego Ignatianum” Tobie. Czynimy to mając w pamięci pełne sukcesów 12 lat pracy na stanowisku Dyrektora Archiwum Państwowego w Opolu (2012-2023). Cieszymy się, że działalność ta została doceniona, o czym świadczy długa lista nagród i wyróżnień, z których ostatnie nadawane były w 70. rocznicę powstania opolskiego archiwum, co upamiętnia niniejszy zbiór naukowych opracowań. (shrink)

Da je svijet postao globalnim selom danas čujemo gotovo svakodnevno, na bilo kojoj geografskoj širini. McLuhanova metafora gotovo da je na mitski zoran način oslikala procese koji se zbivaju u suvremenom nam svijetu i kao takva postala je općepoznatom i općeprihvaćenom. Ovaj rad istražuje na koje je načine »globalno selo« najavilo globalizaciju.Marshall McLuhan je inače, već od djela Mechanical Bride počeo prepoznavati i najavljivati trendove koji će kasnije uistinu postati globalnima: od poruka oglasne industrije, promjene recepcije medija koji nam donose (...) poruke, do promjena naših uloga u svijetu…Cilj ovog rada je istražiti i prezentirati dosege McLuhanove »najave« globalizacije, posebno u djelu Global Willage, djelu u kojemu je McLuhan otkriće trendova pokušao staviti u okvire »četverostupanjske zakonitosti«. Rad želi pojam globalizacije motriti u svjetlu McLuhanovih istraživanja odnosa vizualnog i audijskog, u kontekstu analize utjecaja vizualnih tehnologija na čovjeka, te promisliti neke McLuhanove teze o robotizmu.We are hearing almost every day and on each latitude how the world has become a global village. McLuhan’s metaphor in an almost mythical way gives depicts the processes happening in our contemporary world and as such has become renowned and recognized. This paper shall examine in which ways that “the global village” has announced globalization.Marshall McLuhan had since The Mechanical Bride started recognizing and heralding the trends which would later actually become global: from the messages of the advertising industry, the change in the reception of the media which transmit messages to us, to the changes of our roles in the world etc.The aim of this paper is to examine and present the scope of McLuhan’s “heralding” of globalization, especially in the part of The Global Village in which McLuhan tries to place the discovery of trends into “four degree legality” frames. The paper would like to examine the concept of globalization in light of McLuhan’s research of the relationship between the visual and audile, within the context of the analysis of the influence of visual technologies on Man, and rethink some of McLuhan’s theses on robotics. (shrink)

Człowiek stanął obecnie przez problemami etycznymi, których dotychczasowa etyka bądź w ogóle nie dostrzegała, bądź też, jeżeli nawet dostrzegała, to nie podejmowała poważniejszych prób ich rozwiązania. Rola medycyny w życiu współczesnego człowieka staje się coraz większa. Lekarze mają prawo decydowania o tym, czy wolno nam wykonywać określone zawody, uprawiać określone sporty, a także orzekają o poczytalności lub niepoczytalności osób oskarżonych o popełnienie przestępstw. Te głębokie przemiany w świadomości sprowadzają się zatem do jednego zasadniczego zjawiska: zmiany naszego stosunku zarówno do życia, (...) jak i do śmierci. Pytania o moralną zasadności eutanazji, aborcji, transplantacji organów są bowiem w istocie pytaniami dotyczącymi kresu lub początku ludzkiego życia. Mamy więc obecnie do czynienia z całkowicie nowym podejściem do śmierci, a tym samym – do problemów bioetycznych. Jakie stanowisko wobec tego nowego podejścia powinna zająć etyka? Otóż wydaje się, że już samo powstanie bioetyki jako odrębnej dyscypliny jest rezultatem usiłowań zmierzających do sprostania owym wyzwaniom. Bioetyka, chcąc tego czy nie, staje się rodzajem etycznego drogowskazu dla osób i instytucji podejmujących decyzje o życiu lub śmierci drugiego człowieka. W praktyce okazuje się jednak, iż ów bioetyczny drogowskaz wskazuje kierunek mniej lub bardziej dokładnie: poczynając od formułowania ogólnych teorii etycznych, w obrębie których dokonuje się rozwiązania także problemów bioetyki, aż po wypowiedzi stwierdzające moralną dopuszczalność pewnych działań wobec konkretnych osób. Filozof powinien stać na straży akceptowanych powszechnie wartości moralnych i uświadamiać, jakie skutki dla moralności i społeczeństwa przynieść może rosnąca tendencja do zawierania moralnych kompromisów z wymogami wydajności i skuteczności. Moralnym nakazem obowiązującym jego samego powinno być natomiast strzeżenie się tego rodzaju kompromisów. Odnieść można jednak wrażenie, że także bioetyka nie dostrzega owych ostatecznych celów i mechanizmów, skupiając uwagę na postępowaniu i odpowiedzialności moralnej jednostki, tracąc natomiast z pola widzenia szersze struktury społeczne i kulturowe. Aby te cele dostrzec i właściwie ocenić, bioetyka nie może ani sama stać się częścią tej instytucji, ani też pozostać ściśle filozoficzną, akademicką spekulacją. Interdyscyplinarność jawi się w tym kontekście jako wymóg, któremu bioetyka prędzej czy później będzie musiała sprostać. (shrink)